Hallo medereizigers,

Leuk dat jullie weer mee gaan op expeditie! Expeditie? Het was toch gewoon op vakantie naar Montenegro? Jazeker, wij gaan ook heus vakantie vieren en dingen doen die bij vakantie horen: slenteren door de nauwe idyllische straten van Kotor en Ulcinj, snorkelen in de Adriatische zee en natuurlijk genieten van de gastronomische specialiteiten die Montenegro te bieden heeft. Daarnaast gaan we ook op expeditie. De definitie van een expeditie is: ‘een (wetenschappelijke) ontdekkings- of onderzoeksreis die vaak naar vreemde of afgelegen gebieden leidt en daardoor vaak gebonden is aan behoorlijke inspanningen en beperkingen. Een verkenningsactie of veldtocht’. Velen die op safari gaan naar Zuid-Afrika, doen dit om ‘the big 5’ te zien. Wel, wij hebben the big 5 van Montenegro op het programma staan. Dit is niet een officiële benaming, maar 1 die ik zelf heb bedacht. Montenegro heeft namelijk 5 nationale parken met elk park zijn eigen entiteit en bijzonderheid. Wij maken een route tijdens onze vakantie en bezoeken en passant deze 5 parken om deze schoonheid te ervaren.

Even deze parken op een rij en de reden dat we deze gebieden willen zien:

Biogradska Gora (servokroatisch voor biologische berg) Het is een park dat bekend staat om zijn biodiversiteit. Er zijn ongeveer 2000 soorten planten, 80 soorten vlinders en 200 soorten vogels. Verder zijn er oerbossen met bomen van ongeveer 500 jaar oud. Sommige bomen zijn 50 meter hoog en het staat op de Unesco erfgoedlijst. Midden in het oerbos ligt het Biogradska meer (Biogradska jezero).

Prokletije gebergte (servokroatisch voor vervloekt). Dit gebergte is het jongste nationale park en zeer ruig en woest. Het staat bekend om zijn steile rotswanden die imponerend op je overkomen. Het meest mooie gedeelte is een 12 km lange bergtocht waarbij je de Volušica berg (servokroatisch voor volume (massa)) en de Popadija ziet. Dit park is in Montenegro en gaat de grens met Kosovo en Albanië over. De bergtoppen zijn meer dan 2 km hoog.

Durmitor nationaal park (servokroatisch voor doorzetter). Dat men dit gebied deze naam heeft gegeven, laat al heel wat zien. Het is het ruigste en hoogste gebergte van Montenegro. We kennen allemaal de grootste en diepste kloof ter wereld in de VS: The Grand Canyon. Wel de op 1 na grootste en diepste kloof ligt in Europa in het Durmitor nationaal park. De Tara rivier stroomt door deze kloof en deze rivier gaat naar Bosnië waar deze rivier de Drina heet. De rivier is in totaal 144 km en gaat 110 km door Montenegro en de laatste 34 km door Bosnië. De afgrond is ongeveer 1300 meter diep en heeft verschillende stroomversnellingen. Misschien heb je nu al wel een idee hoe we dit gebied gaan verkennen…

Nummer 4 van the big 5 is het Lov?en (servokroatisch voor gejaagd) gebied. Hier ligt de baai van Kotor naast. Nou ja baai… Het is het meest zuidelijke fjord in de wereld. Daarnaast ligt dit gebergte op de grens van de zee en het vaste land, waardoor er verschillende klimaten zijn. Het is rijk aan architecturale- historische- en culturele schoonheid.

Het laatste park is het Skadar meer. Dit meer ligt op de grens van Montenegro en Albanië en is het grootste meer van de hele Balkan. De naam is vernoemd naar een Albanese stad. Het is een thuisbasis voor 270 vogelsoorten, waaronder de laatste pelikanen die in Europa voorkomen.

Later zal ik wat uitgebreider vertellen over de verschillende parken. Nu eerst hoe onze eerste expeditie dag is verlopen. Het hele expeditie team kwam samen bij het treinstation in Baarn om 07.00 uur vanmorgen. We namen de trein naar Schiphol om daar op het vliegveld het vliegtuig van air Serbia naar Belgrado in Servië te nemen. Deze vertrok om 10.00 uur en om 12.15 uur landden we in de hoofdstad van Servië. Hier moesten we overstappen op het vliegtuig naar Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Het 2^e vliegtuig zou om 14.25 uur vertrekken, maar we werden al wakker met de mededeling dat het 2^e vliegtuig vertraging zou hebben en om 17.00 uur zou gaan vertrekken. Uiteindelijk konden we om 17.15 uur inchecken en vertrokken we een half uur later naar Podgorica, Montenegro. Dit is een kort stukje en om 18.30 uur landden we op dit piepkleine internationale vliegveld in de prachtige natuur tussen de bergen. Wat een rust en pracht! In Podgorica airport staat een auto voor ons klaar die toegerust is om aan onze expeditie te kunnen voldoen?. Het verhuurbedrijf sloot om 20.00 uur, dus we waren gelukkig net op tijd door de douane en konden onze auto ophalen. Nu moeten we nog een route van ruim een uur rijden (op papier dan) om naar onze 1^e base camp in Kolašin te komen.

Dit was een avontuur op zich. Om 19.00 uur vertrekken en met een goed uur rijden voor de boeg, maar....!! we hebben geen navigatie in de auto of op ons telefoon (Montenegro valt niet binnen de EU). Er staan ook nauwelijks borden, dus dan maar old school navigeren: we moeten naar het noorden. Dit lijkt goed te gaan, want we krijgen het bord Kolašin bij de rotonde, eerste afslag en ik pak deze dankbaar met een bigsmile, want we rijden door prachtige bergen heen. Inge zegt daarna dat Kolašin ook bij de 2e afslag stond aangegeven met de wegnummer die we van huis hadden opgezocht. Oh jee, wat nu? Doorrijden want zo komen we er ook, maar de weg wordt wel smaller. Laten we toch maar keren dan. Wat was ik dankbaar voor deze move, want de goede route was het eerste deel van de eerste snelweg die net geopend was. Een mooie 2x2 baans snelweg met een derde baan ernaast voor de grote dalingen en stijgingen. Van de ruim 40 km snelweg, was er zeker 20 km een tunnel. De andere 20 km gaf zeer mooi uitzicht van het mooie gebergte. Dit is een tolweg, maar de andere route bestond uit smalle weggetjes over de bergen heen. We waren nooit die dag aangekomen! Op deze snelweg hebben we hooguit 5 auto''s gezien.

In Kolašin aangekomen, was het nog veel meer zoeken. Een bergdorp met 3000 inwoners, zonder straatnamen en 4x de weg vragen, maar niemand die het kon uitleggen. Uiteindelijk waren er 3 hotelmedewerkers die in hun auto zijn gestapt en ons naar het huisje hebben gereden. Dit zouden we nooit hebben gevonden. Om 21.15 uur zaten we in ons huisje en moesten we nog eten. Dit hebben we gedaan bij het hotel waar ze ons zo fijn geholpen hebben. Wat een heerlijke lokale maaltijd hebben we gekregen. Gegrilde kipspiesjes met spek en gegrilde groente met huisgemaakte patat. De dag zit er op, we gaan terug naar het huisje. Hier overnachten we en zitten we in het eerste nationale park. Morgen gaan we het rustig aan doen en gaan we het Biogradska meer met zijn oerbossen bezoeken. Dit ligt op een half uur rijden. Tot morgen!