Hallo medereiziger,

Vanochtend staan we op als we er klaar voor zijn. Na een heerlijke nachtrust, pakken we onze koffers in, ruimen het huisje op en zeggen gedag aan de eigenaresse van het vakantie huisje. Het is half 11 en we besluiten lekker te gaan brunchen bij een heerlijk hotel in de buurt. We bestellen een heerlijke maaltijd en ik neem een cappuccino erbij. Omdat ik graag nog meer vocht bij mijn eten lus, bestel ik daarnaast nog een lekker watertje. Inge en Sergio nemen ook koffie of cappuccino. Toen alles werd geserveerd kwamen er naast de koffie, voor de andere ook een glas water en voor mij een speciaal flesje met water. Dat is zo’n raar gezicht!

Na de brunch begonnen we aan de autorit naar Hum, Bosnië-Herzegovina. Dit is een tocht van op papier ruim 3,5 uur. De rit ging voorspoedig. We kruisen tijdens deze rit al een stukje door het Durmitor gebied. Wat een bijzondere rit! Er valt vandaag de hele dag regen. Hum krijgt vandaag 6,5 cm regen voor zijn kiezen en wij dus ook tijdens de rit. Dit betekent hoog in de bergen veel nevels en slecht zicht. Over 2 dagen moeten we ook weer voor een deel over deze weg en hopen dat het weer dan veel droger en zonniger is. Wat een mooie foto’s kun je daar maken! Het Durmitor gebied is een gebied waar voor een groot deel geen huizen staan, er is een weg door het park met haarspeldbochten en een afgrond aan 1 zijde van de weg. De weg is wel geasfalteerd voor het grootste deel, maar op de weg kan 1 auto normaal rijden, terwijl het 2 richtingsverkeer is. Leuk als je dan toch een keer een tegenligger tegenkomt. De weg is denk ik 40 km lang en we zijn 5 huizen tegengekomen, verder geen internet of telefoondiensten. Een paar wilde schapen grazen op de grasvelden, die bezaaid zijn met stenen. Het ziet er een beetje uit als Schotland, maar dan toch iets ruiger wat betreft de bergen of heuvels. In het hele Durmitor gebied ligt 1 dorpje, Žabljak. Dit is het centrum van wat je allemaal in het Durmitor gebied kan doen. Er is een oude karakteristieke boogbrug waar allemaal souvenir tentjes staan. We besluiten hier even te stoppen en te kijken.

Het is nog vroeg, want we worden pas om 18.00 uur bij het rafting centrum verwacht. Afwijken van je schema, leidt altijd tot onverwachte zaken of anekdotes. Leuk voor je reisblog. Je voelt dus hier al weer een leuk voorvalletje aankomen. Nou daar komt ie dan: We hadden er al over gelezen dat je bij die brug ook aan een kabel de rivier over kon zeilen, via de zogenaamde zip-line. We zagen 2 van deze zip-lines en keken hoe de personen daar van de 1 naar de andere kant gingen. Er werd altijd heel magisch over gedaan, maar wij vonden het niet zo bijzonder. Met 20 seconden stond je aan de overkant en werd je met een jeep over de brug terug gebracht. Niets voor ons. Laten we verder kijken naar de souvenirs. Toch waren we wel benieuwd hoeveel dit moest kosten. Toch maar hier en daar vragen, want het stond nergens aangegeven en als je naar zo’n loket loopt de berg op, ga je het toch doen. Inge werd verwezen naar een vrouw met een portofoon. Ze gaf aan dat de zip-lines die we zagen, saai waren en dat zij voor de grootste zip-line werkte. Die ging niet alleen naar beneden, maar ook weer een stuk omhoog. De lijn was ook ruim een km lang.

En dan gaat het toch kriebelen. Waar is die zip-line? Oh, we brengen jullie met een busje erheen en jullie komen hier weer terug. Geen idee wat we moeten verwachten, maar hé, dit ga je nooit meer doen in je leven, toch? Laten we het dan toch maar doen. We werden in een range rover gestopt met 3 lokale mannen. Het leken wel oud militairen. Wij op weg naar die zip-line. Toen we het zagen, dachten we van, gaan we dit echt doen? Er waren 2 kabels gespannen over de kloof. We werden helemaal in een korset gehesen, helm op en handschoenen aan. Een werknemer ging eerst om te laten zien hoe het in zijn werk ging en om ons aan de andere kant op te vangen. Het was een stang met een katrol en daar werd het tuig met 2 beugels gezekerd aan de katrol. Een derde beugel werd aan de lijn vastgemaakt. We kregen instructies hoe we ons lijf moesten houden en wat je kon doen als je niet helemaal bij het eindstation zou komen….?.

De werknemer ging op weg en we vroegen ons af, waarom we dit ook al weer zo graag wilden…. Sergio en ik mochten eerst. Wow, wat een snelheid, de wind waait langs je heen en je bekijkt de Tara rivier van een hele bijzondere kant. Natuurlijk kwam ik 10 meter tekort om op het eindstation te belanden. Dus met je handen je aan de kabel naar het plateau trekken. Sergio kwam intussen ook al aan, ik was sneller. Snel uit ons tuigje en kijken hoe de dames op het koekoeksnest gaan landen! Britt kwam nog veel verder van het plateau tot stilstand en zij werd met een touw aan een katrol naar binnen getrokken. Dit was een ervaring om niet te vergeten!

Nu moeten we toch wel opschieten om toch nog op tijd in Hum aan te komen. Volgens de routeplanner komen we nog net om 17.30 uur aan, als we nu vertrekken. We gaan op pad en rijden langs de Tara rivier op weg naar Bosnië-Herzegovina. We rijden over een dam en zien hoeveel water er links staat en hoe laag het water rechts staat. Ik stop meteen midden op die dam en vraag Sergio om een paar foto’s te maken. Sergio vindt dit een goed idee en springt de auto uit. Hij maakt de eerste foto en er gaat meteen een sirene af. Dit was dus niet de bedoeling en besluiten maar gauw verder te rijden. We willen geen problemen, nu we vlak bij de grens zijn. Die problemen kwamen natuurlijk bij de grens. Er staan nog echt van die oude douane hokjes. Er staan er 2 achter elkaar en dan de slagboom. Ik geloof dat ik zo onderhand het protocol wel weet. Ik rij rustig naar het eerste hokje en zie dat deze leeg is, dan maar doorrijden naar het tweede hokje. Ik hoor een schreeuw van de andere kant en rij maar gauw weer naar achteren en verontschuldig mij bij de douanier die inmiddels zijn hokje in rende.

Paspoort en auto papieren, hoor ik de douanier bars zeggen. Ik geef de douanier wat hij vroeg en hij gaat alles eens op zijn gemak bestuderen. Er was wat mis met de auto. Nee, ik heb nu geen zin in problemen. Het is een gehuurde auto, zeg ik vlug. Dat was ook net het probleem, want waarom wil ik met een gehuurde auto het land uit? We gaan raften op de Tara. Dat begreep hij niet en ging onverstoorbaar door dat er een stempel miste op de huurovereenkomst, zodat de auto naar het buitenland mocht. Nou ja, buitenland? Technisch gezien zitten we net 10 km over de grens en komen we over 2 dagen weer terug. Nou, daar werd iets anders over gedacht. Er moest een tweede persoon bij komen en er moest meer info komen waar we naar toe gingen. Er werd druk met de computer gewerkt en ik dacht dat het nu heel verstandig was om even niets te zeggen. Ik kreeg weer een uitleg dat ik een probleem had vanwege het ontbreken van een stempel, maar dat het probleem opgelost was, omdat hij het door de vingers zag. De slagboom ging open en ik dacht snel weg, voordat hij zich bedenkt. We steken de grens over en staan op een oude brug over de Tara. Ik stop om nog wat foto’s te maken en alles weer op te bergen. We zijn in Bosnië! Totdat ik de brug verder afreed en meteen naar links moest en weer de hokjes zag van de douane in Bosnië-Herzegovina! Die stonden ook al te kijken waar ik bleef. Pak je identiteitskaarten maar weer en ga maar vast bidden. Dit lukte wat makkelijker en 10 minuten reden we het terrein van het rafting centrum op. Het was 17.50 uur en de dame van het centrum stond ons al in de regen op te wachten. Ze had een telefoontje van de douane gekregen, om te checken of wij hier een afspraak hadden.

Het rafting centrum ziet er schitterend uit en we hebben hier heerlijk lokale gerechten gegeten. Als aperitief een deegrol met kaas, een gebakken stuk aardappel en een gegrilde gemarineerde paprika. Het hoofdgerecht is Goulash met rijst en koolsalade. De openhaard wordt in de gemeenschappelijke ruimte aangemaakt en het is heerlijk toeven. Morgen gaan we op raft. We zijn al gewaarschuwd dat door de vele regen, de rivier vol staat en de stroom erg snel is. Normaal doet de tocht er 3-4 uur over. Morgen zijn we al met 2 uur klaar door de snelle stroming. Het expeditie team staat morgenochtend paraat!