Hallo mede reiziger,

Vandaag was het al heel vroeg 28 graden buiten. Wat een hitte. We zijn ook vroeg wakker. Wat gaan we doen vandaag? Inge wil graag wat rust en heeft behoefte om in en om het huisje te blijven. Even lekker een rustig dagje om alles wat we meemaken een plekje te geven en te doen wat ze wilt. De mannen en Britt willen naar het Nationaal park Lov?en. Dit zijn ongeveer 25 haarspeldbochten vanuit het huisje naar boven en dan omhoog naar het park. Haarspeldbochten zijn niet Inge’s favoriet, dus dat komt goed uit. We rijden omhoog en worden getrakteerd op mooie uitzichten over de baai van Kotor. Wat een pracht. Nu we hoger de berg op rijden, kunnen we ook over de 1^e berg aan de baai van Kotor kijken en daarachter ligt Tivat, een klein stadje met het 2^e internationale vliegveld die Montenegro rijk is. Wat grappig dat een berg de scheiding is tussen een vliegveld en ons huisje! We merken niets van dit vliegveld (hmm, is dit idee iets voor Schiphol misschien?)

We vervolgen onze weg en alle haarspeldbochten hebben we gehad. De weg is wat smaller geworden. We rijden op het plateau boven en rijden weg van de baai van Kotor. Vóór ons ligt het park Lov?en, maar dat weten we op dat moment nog niet. Er staat een bord naar rechts voor het park en gaan die weg in. Meteen staat er een man in boswachterskleding te gebaren dat we moeten stoppen! Is er iets gebeurd? Wat is er aan de hand? Blijkt dat we het nationaal park inrijden en dan moet je natuurlijk betalen! De beste man is een beetje verontwaardigd en chagrijnig. We betalen netjes en kunnen onze weg vervolgen. We gaan recht omhoog en maken dalingen en vooral stijgingen met de weg van soms 12%. Opeens zien we allemaal auto’s langs de weg geparkeerd, maar kunnen gewoon doorrijden. Sergio vraagt of hij hier moet parkeren? Nou, laten we maar wat verder doorrijden, want anders moeten we zover lopen. Dat hebben we de afgelopen dagen vaker gehad. Dat doorrijden duurt ongeveer 250 meter en dan is het de top van de berg en is er een kleine rotonde gemaakt waarna iedereen de berg af moet. We kunnen dus terugrijden en de auto aan de kant parkeren. We hebben enorme vergezichten om te bekijken en je kan nog een paar treden op om naar een mausoleum te gaan, waar Petar II Petrovi? Njegoš opgebaard ligt. Sergio besluit om daar te gaan kijken voor een nog beter uitzicht en Britt en ik kijken naar de vergezichten.

Dan wordt het daarna tijd om weer naar beneden te gaan en met een beetje geluk, zijn we nog aardig voor 12 uur thuis… nee dus! We komen bij de haarspeldbochten en opeens gebaart een man op de weg om aan de kant te gaan. Is er iets gebeurt? De man vertelt dat er veel auto’s om de bocht klem staan, omdat er een grote touringcar de berg op is gegaan. Als iedereen blijft doorrijden, komen we nooit weg. Hier op dit gedeelte is de weg nog breed genoeg. We gaan dus aan de kant en andere auto’s achter ons hebben lak aan deze waarschuwing en rijden ons voorbij en door. Dit is het begin van een weginfarct waar misschien wel 50 auto’s geen kant meer op konden. Ondertussen blijkt er achter de touringcar nog een touringcar en een grote truck met zand de berg op te komen. Het gevolg is dat we om half 1 weer thuis waren. Maar wel met een heleboel foto’s en filmpjes rijker. Op het internet vinden we reacties over het Lov?en park dat het tegenvalt, zeker als je in Durmitor bent geweest. Sommigen vinden het er een beetje hetzelfde uitzien, alleen minder impossant. Hier zijn we het niet mee eens. Sommige stukken hebben misschien iets weg van Durmitor, maar het is veel bosrijker hier en je kan nog verder kijken. Op een heldere dag, kan je de kust van Italië zien liggen. We hebben nu nummer 4 van the big 5 gezien en ik moet zeggen, dat alle parken zijn eigen karakters en kenmerken hebben. Het is zeker de moeite waard. Vooral omdat je het uitzicht op de baai van Kotor bij deze reis er op de koop toe bij krijgt.

De middag gebruiken we waar we zin in hebben. We hebben afgesproken met elkaar dat we nu de ochtenden eventueel wat gaan doen en de middag wat rust in gaan bouwen. De resterende dagen gaat het niet onder de 30 graden komen. Iets rustigs doen is dan wel lekker. Vandaag was het 33 graden in Kotor, met gevoelstemperatuur van 37 graden. Ik leg het af en Britt vraagt of de airco uit mag. Je maakt een grap? Nee, voel maar, ik heb het gewoon koud! Buiten is het net lekker, maar hier wordt ik een ijsje! Niet te geloven! Britt komt pas in haar element als ze in Death Valley gaat wonen. We besteden de middag met een spelletje, een puzzelboekje, de was en sommigen een power nap. Met etenstijd, hebben we allemaal zin in het restaurantje van eergisteren. Het eten is daar gewoon goed. Na het eten, sluiten we de avond rustig af, met wat koffie drinken, inpakken en dat soort zaken. Morgen gaan we Kotor verlaten en gaan we naar het stadje Ulcinj. Dit is een kuststadje met ongeveer 20.000 inwoners, 5 km van de Albanese grens. Het is het enige kustplaatsje met zandstranden aan de Adriatische zee. Morgen gaan we dus in de loop van de dag een ritje rijden langs de Adriatische kust van op papier 2 uur rijden. Als dit hetzelfde eruit ziet als de kust van Kroatië, dan gaan we heerlijk genieten! Toch blijven de trappen van Kotor trekken. Er zijn voorzichtige plannen om dit morgenochtend vroeg (als het nog niet al te heet is) nog te doen. Ik laat het jullie in de volgende blog weten, wat er van terecht is gekomen. Morgen hebben we een mooi huis op 500 m van het strand, net buiten het centrum. Ik zal morgen wat extra informatie geven over dit stadje.