Hallo mede reiziger,

Vanmorgen vroeg hebben we er al weer zin in om naar het laatste nationale park van the big 5 te gaan, het Skadar meer. We hebben op het internet gelezen dat je vanaf 12.00 uur een boottocht kan boeken om de hoogtepunten van dit meer te bekijken. Dit is in een dorpje aan de rand van dit park, op een uur rijden vanaf ons verblijf. We besluiten dus om 10.00 uur te vertrekken, zodat we nog wat reservetijd hebben voor onvoorziene omstandigheden. We willen de boot niet missen, toch? Maar eerst, wat maakt dit meer nu zo bijzonder?

Het is het grootste meer in de hele Balkan en ligt voor 1/3 deel in Albanië en voor 2/3 deel in Montenegro. Het meer is vernoemd naar de Albanese stad Shkodër. Deze stad heeft 136.000 inwoners. Hoe groot is dit meer dan? Dat hangt af van het jaargetijde. Het meer is omgeven door bergen en de hoeveelheid water dat van de bergen komt, bepaald de grootte van het meer. Dit wisselt in oppervlakte van 368-540 vierkante km. Even ter vergelijking: ons IJsselmeer is 1100 vierkante km groot. Het is een waar paradijs voor watervogels en een mooi warm klimaat. Hierdoor heeft deze regio 270 soorten vogels, waaronder bijvoorbeeld de laatste pelikanen in Europa. De grens tussen Albanië en Montenegro gaat over deze plas.

Terug naar onze route, we moeten rijden naar het gehucht Virpazar, van waaruit de boottochten vertrekken naar het meer. We rijden het bruggetje over om het gehucht in te rijden en een vriendelijke man vraagt meteen of we voor de boottocht komen. We bevestigen en hij zegt: rij hier meteen links in en je kan daar je auto vrij parkeren en aan de overkant van de weg kan je de boot boeken. Kijk, dat is nu service en behulpzaam zijn. We komen in het gebouwtje en krijgen uitleg over wat mogelijk is en de prijzen. Je kan zelf bepalen hoeveel tijd je wilt besteden en wat je daar het meeste van kan zien. De prijs wordt per uur bepaald. We kiezen voor een boottocht van 3 uur. Er is een boot die nu weg gaat voor 3 uur varen en alle interessante zaken langsgaat, dus als je snel betaald, kan je nog mee. We betalen en volgen de gids naar het bootje. Op het meer aangekomen, ziet het er mooi uit allemaal. Veel vogels onderweg, het water heeft verschillende kleuren, van helder groen, tot doorzichtig. Er is veel riet, waterlelies en mooie bergen waar we langs varen. Dit gedeelte van de route is prachtig. De laatste drie kwartier valt een beetje tegen. We zijn dan ook al moe van het foto’s nemen en we vrezen anders teveel van hetzelfde te gaan schieten. We zitten - naast de kapitein - met 10 toeristen op de boot, waaronder 4 Duitse heren.

Over half 3 zijn we weer terug en merken dat we wel heel hongerig zijn. We gaan zoeken naar iets eetbaars. In het kleine supermarktje, vinden we niets dat geschikt is. Misschien kunnen we een klein hapje eten in een restaurant, en dan later gewoon dineren? We gaan naar het restaurant terug, waar we ook de boottocht hebben geregeld. We kijken op de menukaart en ik zie 3 braadworsten met mosterd staan. Na bijna 3 weken Balkan heb ik toch zo’n zin in deze Duitse jongens! Ik kan mijn geluk niet op. Sergio deelt mijn gedachte en de dames gaan voor een groentesoep met patat. Ik probeer de bestelling te doen en krijg de kous op mijn kop gedrukt: ‘Dit is alleen voor het ontbijt’. Jammer, maar ik heb er nu zin in! Of ik dan morgenochtend terug wil komen, dan wil hij ze met alle plezier klaarmaken voor me. Ik weet niet wat ik hoor! Is dit een slechte comedy film? Wat wilt u anders eten?, vroeg de ober. Ik hoef dan niets, mijn eetlust is weg.

Alles duurt een eeuwigheid en de soep wordt voor de dames opgediend. Het ziet er uit, zoals ik de soep vroeger in Rusland heb gezien. Goed doorgekookt, maar niet heet. Natuurlijk wordt er een mandje met brood geserveerd en bij de patat (die na de soep pas komt) wordt een knijpfles ketchup neergezet. Sergio vraagt of ze misschien ook mayo hebben en die zou gepakt gaan worden. Alles duurt alleen heel lang, dus wordt er avastl begonnen met de ketchup. Daarna komt de mayo en kan alles opgegeten worden. Daarna krijgen we de rekening: Alles wordt extra berekend: 2x brood, mayo, ketchup. We voelen ons echt bekocht, want dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Volgens de eigenaar is dit heel normaal. Wat je pakt op tafel, moet je betalen. Later lazen we op het internet dat dit de methode is om toeristen zoveel mogelijk geld afhandig te maken. Als je verder het gehuchtje in zou rijden, zag je nog meer aanbiedingen voor een boottocht die de helft goedkoper zijn. Door extra aardig en behulpzaam over te komen, trekken ze veel toeristen weg bij de anderen.

Na dit avontuur, vervolgen we de weg terug naar het huisje en komen even bij van deze dag. Drie uur langzaam kabbelend met een zoemend motorbootje, maakt je wel een beetje wollig in je hoofd. Even na 18.00 uur zijn we gaan eten in het centrum en daarna hebben we het resterende deel van de avond in het huisje doorgebracht. Morgen is het de laatste losse dag en vrijdag gaan we in de middag al weer naar huis vliegen. Het lijkt wel of we hier al 6 weken zijn! Morgen gaan we niet heel veel meer doen, denk ik. Er is nog een enkel dingetje te zien op de route naar het vliegveld. Dit kan je dan beter vrijdag op de dag mee pakken. Misschien gaan we al vast zorgen dat morgen alles tot zover in de koffers zit, zodat we meer tijd op vrijdag overhouden. Wat het ook gaat worden, morgen kan je het lezen op de volgende blog!